hú xīn tíng kàn xuě湖心亭看雪
chóng zhēn wǔ nián shí èr yuè yú zhù x hú dà
崇祯五年十二月，余住西湖。大
xuě sān rì hú zhōng rén niǎo sheng jù jué shì
雪三日，湖中人鸟声俱绝。是
rì gēng dìng yi yú ná yī xiǎo zhōu yōng cuì yī日更定矣，余一小舟，拥毳衣
lú huǒ dú wǎng hú xīn tíng kàn xuě wù sōng
炉火，独往湖心亭看雪。雾凇
hàng dàng tiān yǔ yún yǔ shān yǔ shu shàng
沆砀，天与云与山与水，上
xià yī bái hú shàng ying zi wéi zhǎng dī yī
下一白。湖上影子，惟长堤一
hén hú xīn tíng yì diǎn yǔ yú zhōu yī jiè
痕、湖心亭一点、与余舟一芥、
zhōu zhōng rén liǎng sān lì ér yǐ舟中人两三粒而已。
dào tíng shàng yǒu liǎng rén pù zhān duì zuò
到亭上，有两人铺毡对坐，
yī tóng zǐ shāo jiǔ lú zhèng fèi jiàn yú dà xǐ
一童子烧酒炉正沸。见余，大喜
yue hú zhong yān dé gèng yǒu cǐ rén lā yú
曰:“湖中焉得更有此人!”拉余
tóng yǐn yú qiáng yin sān dà bái ér bié wèn qí
同饮。余强饮三大白而别。问其
xìng shì shì jin líng rén kè Cǐ jíxià chuán
姓氏，是金陵人，客此。及下船，
zhōu zǐ nán nán yuē mò shuō xiàng gōng chī
舟子喃喃曰:“莫说相公痴，
gèng yu chī shì xiàng gōng zhě
更有痴似相公者!’
张岱湖心亭看雪，雪如柳絮满地飞，湖心亭似玉宇。舟行其间，如诗如画，声色俱佳。舟中摇橹，声声入耳，清脆悠扬。湖心亭中，炭火正旺，茶香四溢。友人相聚，笑语喧哗，其乐无穷。注音：zhāng dài hú xīn tíng kàn xuě 。